Recent is de fotovoorstelling ‘Nederlandse pioniers in Turkije’ in het Ereconsulaat van Turkije in Leiden van start gegaan. Daarnaast zijn er ook een aantal lezingen van deze ‘pioniers’. Nu schrijf ik bewust ‘pioniers’ tussen aanhalingstekens omdat de keuze voor enkele van de namen bij deze fototentoonstelling erg interessant is. De namen worden zelfs nog interessanter als we kijken naar de plaats van de voorstelling: het Ereconsulaat van Turkije in Leiden.
Het ereconsulaat in Leiden wordt geleid door Honorair Consulaat-Generaal van Turkije; de heer Joost Peters, welke aangesteld is door de Republiek Turkije vanwege zijn werkzaamheden in Turkije met zijn bedrijf Achmea. De functie is dus meer een erebaan vanwege bewezen verdiensten. Als we dan kijken naar de ‘pioniers’, dan steken vooral twee namen er met kop en schouders uit: Bram Vermeulen en Fréderike Geerdink. Om eerlijk te zijn, zijn de andere namen relatief onbekend.
Bram Vermeulen vergaarde vooral aandacht toen vorig jaar bleek dat hij spionage had gepleegd in Turkije en daardoor ‘persona non grata’ was. Er werd ook gedreigd met deportatie. Uiteindelijk liep de zaak met een sisser af door inmenging van EU-rapporteur Ria Oomen en mocht Bram Turkije weer in, maar was er waarschijnlijk een onofficiële deal dat Bram een andere standplaats zou krijgen want hij vertrok al snel daarna uit Turkije om als correspondent in Zuid-Afrika te werken. De vraag hoe zo iemand als pionier gezien kan worden, is toch erg frappant.
Voor Fréderike Geerdink is het verhaal zelfs nog extremer. Alhoewel Geerdink op de voorstelling meldt dat ze “tegenwoordig in de volkswijk Üsküdar in het Aziatische deel van İstanbul woont”, schrijft ze op haar blog KurdishMatters.com (een pro-Koerdische website waar de terreurgroep PKK en Koerdisch nationalisme gepromoot worden) dat ze al sinds begin 2013 “van İstanbul naar Koerdistan is verhuisd om in de Koerdische stad Amed, te wonen”. Hiermee bedoelt ze in Diyarbakır, een Turkse stad in het Zuidoosten van Anatolië, te wonen. Extreme Koerden, waaronder de geliefde van Geerdink, weigeren ‘Diyarbakır’ te zeggen namelijk, Geerdink gaat daar vrolijk in mee maar kiest er toch voor om dit te verhullen tijdens de fototentoonstelling ‘Nederlandse pioniers in Turkije’ door te stellen dat ze in İstanbul woont: bijna 1500 kilometer ten westen van Diyarbakır.
Waarschijnlijk omdat ze anders Turkije voor het hoofd zou stoten, maar is het niet erg verwonderlijk dat Geerdink überhaupt is uitgekozen als ‘pionier’ terwijl ze zelf al zegt “correspondent in Koerdistan” te zijn, en niet in Turkije. Hoe kan het dan dat Turkije een fototentoonstelling financiert, of zelfs ook maar een podium geeft in hun eigen Honorair Consulaat, waarin mensen opgehemeld worden die juist bekend staan om hun kritiek op Turkije. Dit kan twee redenen hebben: Turkije houdt de deur open voor iedereen, zelfs voor mensen die niet uitgesproken positief zijn over Turkije. Of, en in dit geval lijkt dit waarschijnlijker, heeft Turkije geen flauw benul dat er dubieuze namen (zoals Bram Vermeulen en Fréderike Geerdink) staan tussen de tentoonstelling. En waarom maakt Turkije daar geen werk van? Hebben ze hun huiswerk dan niet goed gedaan? Of zijn ze gewoon laks, lui en ongeïnteresseerd onder het mom van ‘Slechte reclame is ook reclame voor Turkije’? Tja, deze maand is dit mijn overpeinzing ja…
