Söyle kaç gün daha sensizliğe kapanacak bu gözlerim.
Daha kaç şiirimin kahramanı olacaksın söyle.
Yalnızlığıma yazacağım şiirlerimin adını
Sen mi koyacağım
Hangi rüzgâr,
Hangi fırtına getirecek imkansızımı bana
Mühür gibi yüreğimdesin
Dua gibi dilimdesin
Sadece sen
Fırtınalar koparken ruhumda
Ne dalgalar sahile çarpsın
Ne de Yıldızlar gök yüzünde kalsın
Esmesin Rüzgâr
Doğmasın Güneş
İstemiyorum.
İçim yanarken Üşüyor
Yüreğim kan ağlarken gülüyorum.
Düştüğüm çukura
Uzanan ellerime
Korkularım sensizliğime
Aklıma hele şu deli divane yüreğime
Anlatabilsem
Ah bir anlatabilsem.
Ey sevmeye doyamadığım.
Gözlerinde kaybolup
Yüreğinde kendimi bulmak olsa gerek.
Yer yüzündeki cennetim.
Dört mevsimi yaşatırken sensizliğin.
Yanıyor muyum Donuyor muyum
Yaşıyor muyum, Yoksa Ölüyor muyum
Yağmursan Islanmaya
Soğuksan donmaya razıyım ben
Karanlık gecelerde doğan Güneş gibi
Gecenin kör karanlığında yine senin gözlerin.
Kaçtıkça uzaklaştıkça Bir girdabın en kuytu köşesinde
Açıyorum gözlerimi
Nefes almak için Yokluğuna sığınıyorum
Eşsiz bir çığlık
Amansız çaresiz sana duyduğum aşk
Bir bakışına kurban olduğum
Kendimi kaybettiğim
Bir şafak vakti gelsen
Gözlerimi sen ile sarsam
Ellerini hiç tutmadan sevdim ben seni
Bir anlata bilsem
Bendeki seni sana
Tıpkı bir nefes gibi
Saklıyorum herkesten seni
Gel artık gel
Açlığım ol, Susuzluğum ol
Yeter ki sen ol
Sensizliğime son ol
Sonum ol.
