Fikrim ve zikrim belli. Ne istediğimi de bilmiyorum, gönlüm ve fikrimin var olanlar içerisinde karmakarışık bir halde. Var olan fikir bunalımlarla, özgür ve liberal Hollanda ikliminde ki yaşam, beni tedirgin ve mutsuz ediyor.
Yeni umutlara, özgür seçime ve geleceği kendi ellerinde olan gençlere de hiç mi hiç, tahammülün yok.
Benim, gençlerimde, çoktan ‘Boynuz kulağı geçtiği misali “ beni de es geçip Avrupa özgür ve mutlu birey yaşamının arkasına katılıp beni yalnız bırakmalarından oldukça korkuyorum.
Yaşamın ağır korkularımın yanında, gelişen olumsuz sorunlar ve ötekileştirilmenin bıraktığı derin yaralar bizde hep var olan sevgiyi, dostluğu ve kardeşliği unutturdu,
Dün neydik, yarın ne olacağız endişesi ile doğal güzelliğimizle, doğal yaşamdan uzak, mutsuz bir yaşamın içinde yuvarlanıp gidiyoruz. Ben mi çok fazla karamsarım? Gelecek mi bana umutsuz yarınların fragmanını gösteriyor bilemiyorum.
Ne yalan söyleyeyim, kıskanıyorum o mutlu olanları.
Mutlu, yaşam sürenleri, bahar da açan çiçek misali şen olanları, bakan, gören, hisseden ve dolu-dolu yaşayan insanları gıpta ederek, kıskanarak ve özleyerek bakıyorum.
Duygusuzluğum, isyankarlığım, ulaşamadığım ve ulaşılamayan ‘Ütopik ‘sevgi ve mutluluk bu olsa gerek.
Keskin tarafları törpülenmiş ve duyguları bastırılan mutsuz bir yaşam.
Ne acıdır ki, yaşadığımız hayat diliminde kendimiz için yaşamayı hiçbir zaman öğretmediler.
Kendileri ’de aynı şeyleri öğrenmişlerdi. Ve onlar da yaşam ideolojilerinin istedikleri doğrultuda gidemediklerinden apışıp kaldılar bizim yılların fikir babaları.
Alternatif de bulamadılar, gelecekte yaşanacak mutlu ve zengin bir hayata. Öyle bir zengin yaşam ki, çalışmadan zengin olmak, üretmeden para kazanan bir adı koyamadığımız ekonomi.
O ismi, “ Adil ve hak düzende “ artık dilimize almaz olduk, belki de diğerlerine benzemeye başladık.
Doları ve Avro’yu çok mu seviyoruz ?
Çok mu sevdik bizlere üstün umut veren o Berlin Duvarı’nın yerle bir oluşunu.
Yoksa sıra bize mi geldi ? O Post Modern Neo – Neoliberalizm o büyük Balık gibi, benim gibi küçük balığıda mı yutacak ?
Dilim bir türlü söylemeye varmıyor ama, gerçekten “ Siyasi İslam refaranslı kalkınma modeli iflasın eşiğinde mi / Yıkımı ve altında kalanların, Berlin Duvarı’ndan daha büyük olacağı kesin.
Onun için mi bu inat, bu isyan ve bu telaş. Ne yaparsak yapalım, korkunun acele faydası yok. Ama, bir de aması var.
Sosyal devlet ve adalet madden olursa oluyor ve bölüşülüyor. Olmayanı kime ne nasıl dağıtacaksın ?. Hollanda gibi olsa da 2022 yılında 95 milyar Avro’yu Sosyal güvenlik bütçesine ayıran bir ülke, fakire ve fukara’ya paylaştırsak ta, Onlarıda mutlu etmek zor Hollanda’da.
Hollanda’da geçmişi 1900 yıllarını yaşamakta zor. Özgürlük diyoruz, bireyin mutlu özgürlüğü, inancı ve gelecekte muhafazakâr kaleciklerde hep birlikte yaşamayalım diyorum. Tabii ki birbirimize karşı sonsuz saygı olduğu gibi kabül gerçekleşirse.
Azınlık hakları kadar özgür yaşam. Yaşamı özgür olan değil özgürlüğe Pranga vuranlar belirliyorlar özgürlüğün tanımını ve cerçevesini.
Para ’ya karşımıyım ?
Yok arkadaş, paranın olmadığı yerde, iş, istihdam, aş ve ekmek de olmuyor. Kapital demek, ekmek, sağlık, eğitim ve sosyal yaşam demek. Karşı olalım da karşıtının ve alternatifinin olması gerek.
Lang Leve het Kapitalisme !.
Onun için çok yaşa Kapitalizm diyor Afganistan'ın yeni denemiş yönetemleri. Para, Dolar, Avro ve Mani dünkü, bu günkü ve yarın gibi yine belirleyecek yüzü yenilenerek değişin eski dünya düzenini.
Ne gerek vardı, o masum milyonlarca daha hayatının baharında, hayattan koparılan onca masum gencin, çocuğun kanlarını akıtmaya, sakat bırakmya?
O Anadolu’nun, Orta Doğu ‘nun ve Asya’nın Kır çicekleri çocuklarımıza kıymaya değdi mi?
Değmedi elbet. Ama, canavar ruhlu kapitalizm için. onlar'ın ölmesi gerekiyordu, aksi takdirde kim yatırırırdı silahlara milyar dolarları.
Yaşam nerde mutlu olunursa orada yaşanmalı ve mutlu olunmayan yaşamda başarıli olmak da zor. Onun için hep saygılı olmuşumdur diğer inanç, kültür, yaşam ve, bizden olmayan, bize benzemeyen başka seçimlerle yaşayanlara
