Mesleğim gereği evlilikleri yolunda gitmeyen çiftlerle çalışıyorum. İstatistiksel bir veri vermem gerekirse on çiftten ikisine evliliklerine bir şans daha vermeleri, sekizineyse boşanmalarını tavsiye ediyorum. Oldukça yüksek bir oran değil mi? Maalesef durum bu. Yürütmeleri için bir neden, gelecek için bir ışık göremiyorum çoğu çiftte.
Boşanma terapisti olarak ayrılmaya karar veren çiftlerin baş başayken itiraf edemedikleri konuları anlatmalarına destek veriyor, gizli saklı hiçbir şeyin kalmaması için onları yüreklendiriyorum. Oldukça trajik geçen bu görüşmeler sırasında iki tarafın da gizlediği, şüphelenip üzerine gitmediği, görmezden geldiği konuların olduğunu; bir yalanı ya da yalanları sürdürmekte olduklarını fark ettiklerini görüyorum.
Seans sırasında bolca öfke ve gözyaşına şahit oluyorum. Gerçekler tüm çıplaklığıyla ortaya çıktığında çirkin söylemler, sataşmalar, ağlamalar kaçınılmaz oluyor. Çıkarken kafaları karışık olan çiftler daha sonra bana ulaşıp teşekkür ediyor ve sırtlarından büyük bir yükün kalktığını söylüyorlar.
Stres kaynağı ortadan kalkarken acı verebilir. Ama sonrası dönüşümdür, iyileşmedir; başka bir açıyla dünyaya bakabilme imkânıdır. Yıllarca bir yalanı yaşamak, gizlemek, görmezden gelmek pasın demiri çürüttüğü gibi yavaş yavaş bitiriyor saygıyı, sevgiyi ve hoşgörüyü. İçindeyken fark edilemiyor çürüme.
Sosyal ve ekonomik durum, statü, değişime direnme, gelecek korkusu gibi kavramlar ilişkilerin sorgulanması ve gerçeklerin fark edilmesini engelliyor. Hep bir bahane bulabiliyor insan kendisine mutsuzluktan başka bir şey vermeyen ilişkisini sürdürmek için. Zincirlerini kırabilme cesaretini bulamıyor bir türlü. Toplumun boşanmış bireylere olumsuz bakış açısı her ne kadar azalmış olsa da dul olmak istemiyor kimse kolay kolay.
Boşanma terapisi itiraflar sonunda başlayan bir süreç. Kısa bir sessizlikten sonra tavsiyemi değerlendiren çiftler yeniden kapımı çalıp bu süreci nasıl daha kolay atlatabileceklerine dair önerilerimi duymak istiyorlar. Bu defa yüzlerinde stresten kaynaklanan gerginlik olmuyor. Rahatlamış ve hafiflemiş olarak çıkıyorlar karşıma.
Anlaşmalı boşanmanın ön çalışmasını yapıp avukatlarının işini hafifletiyoruz önce. Sonra, bireysel terapilerle özgür kaldıkları andan sonrasını konuşuyoruz. Biriktirdikleri, erteledikleri, hayal bile etmeye çekindikleri ne çok şey var bilemezsiniz. Tek pişmanlıkları bu kararı daha önce alamadıkları, bir yalanı bu kadar uzun süre devam ettikleri için oluyor genellikle.
Beğenildiklerini, sevildiklerini, kaliteli bir cinsel yaşamı hak ettikleri yeni ilişkileri için hazırlık yapıyorlar. Yeniden özgür birer birey olduklarının bilinciyle kişisel bakımlarına, giyimlerine özen gösterip ihmal ettikleri hobilerini hayata geçirme, yeni sosyal çevreler edinme, kişisel gelişimlerine katkı sağlama sözü veriyorlar.