Değerli okuyucular!
Bu sayımızda Almanya’dan Özay Arslan Bey’in Kurban Bayramı ve Hac dolaysıyla "Anayurt Notları" adını verdiği hac notlarının ikinci kısmına yer veriyoruz. Bu hatıralar okundukça hem hac, hem de yurt anlayışı hakkında yeniden düşünmek mümkün. Zira yazar her ikisine farklı açıdan bakıyor. Her iki kavrama da yeni açılımlar kazandırıyor. Hac mekanlarına ‘anayurt’ diyor. Orada gördüğü güzellikleri övüyor, yanlışları, aksaklıkları dile getiriyor.
Yine bu sayıda yer verdiğimiz şiirleri zevk alarak okuyacağınızı umarız.
İyi okumalar dileğiyle hayırlı bayramlar Yazışma adresi: kerimece@hotmail.com
ANAYUT NOTLARI- 2
* „Sözcüğün uzun kavlinden Bütün yönler silme Mekke"
Nuri Pakdil
Evet bütün yönler silme Mekke, ama yollara gelince bütün yollar Mekke´ye girmiyor, giremiyor. Bazı yollar sınıra gelince teğet geçiyor Harem Bölgesine. Eğer yolunuz Sırat-ı Mustakim ise, ancak o zaman girebiliyorsunuz Harem sınırlarından içeri. Harem, hürmet ve saygı gösterilen yer. Bu bölge kuzeyde Ten´im, güneyde de Udat´ul-ibn, doğuda Cirane, batıda ise Hudeybiye ile sınırlı yaklașık 25 km² lik bir alan. Harem bölgesi uçsuz bucaksız sapsarı çölün ortasında simsiyah volkanik lav ormanı gibidir. Ibn Abbas´dan gelen rivayete göre bölgenin sınırlarını Hz. İbrahim´e Hz. Cebrail göstermiș, daha sonra Efendimiz (s) tarafından tekrar belirlenmiștir. Bir bașka rivayete göreyse, tevbe eden Hz. Adem (as), șeytanın tekrar kendisini ayartmasından korkmuș, yüce Allah da melekleriyle Harem bölgesini korutmuștur. Harem bölgesi, insanın dünya hayatı için seçilmiș örnek ve ideal bir özerk bölgedir. İnsan, bitki, hayvan ve çevre bilincine ideal bir örnek. Evet, Harem bölgesine giriyoruz. Artık tüm kelimeler bitiyor: Lebbeyk Allahumme lebbeyk…..Tek kelimede bir kulluk manifestosu telbiye; Geldim ey Rabbim geldim. Burada her kalp bu manifestoyu sunuyor her an.
* İnsan kalbi mekânın da tesiri altında. Kahire, Münih, Amsterdam, Paris, Zürih…vb gibi bir çok büyük șehri gördüm. Her șehrin olumlu veya olumsuz, az veya çok tesirini hissettim kalbimde. Vecd bașka bir șey. Kalp Mekke´de tam manasıyla vecd halinde.
Büyük arzu ve emellerin kurduğu bir șehir ile apaçık ayetlerin, salihlerin ve iyi niyetlerin kurduğu șehir arasında uçurum var. Bu uçurumu lisan-ı hal ile dile getiriyor her șehir anlayabilene. Șehirlerin de kalbi vardır çünkü. Sanki Mekke kalbin kendisi. Medine, İstanbul, Bağdat, Șam, Kahire, Buhara, Semerkant… bu kalpten yeryüzüne yayılan hayat damarları. Bu dünyadan göçüp gitmiș salihlerin kurdukları
șehirler, bıraktıkları eserler ve mekânları kalbe nasıl tesir etmesin ki, o șehirler Anakent olan Mekke´den mülhemdirler.
* Ayaklarımızı iterek, sürükleyerek zoraki giriyoruz otele. Beytullah bir kaç adım ötede nasıl otele girsinler ki. Haklılar. Kaldığımız otelin kaç katlı olduğu hususunda ihtilaf var. Kimisine göre 12, kimisine göre 13 katlı, hatta 14 diyen de var. Biz bir rivayete göre ücüncü, diğerine göre beșinci kattayız. Odamız yedi yataklı. İki Sivaslı, bir Kayserili, bir Giresunlu, bir Trabzonlu, bir Malatyalı ve bir de Erzurumlu aynı odadayız. Karadenizliye ayrı bir parantez açmak gerek. Her sözü ve her hareketi kayıtlara geçecek kadar tarihi çünkü.
* Kafileye ilk isyanım oluyor bu. Herkes odalarına çekilirken, hanımı da yanıma katarak arazi oluyoruz, ilk hedef Kâbe. Beytullah´a yaklaștıkça sanki cennete yaklașıyorum… Yok heyecan değil bu bașka bir șey. Hiç bir șey yani… Sus artık…
* Kâbe ilk görüldüğü an yapılan duayı kabul olur. Hanıma mihmandarlık yapıyorum. „Kapat gözlerini, ben aç diyene kadar da açma" diyorum. İstiyorum ki görüș alanı en güzel yere götüreyim. O kadar kolay değil yakından görmek, mahșeri kalabalık. Yaklașmak ne mümkün… Bir de aklıma takılan soru var; Kabul edilmeyen dua var mı? Aç gözlerini diyorum; Hacer-i Esved´i karșımıza alıp Kâbe´yi bu cepheden arada hiç bir engel olmadan görebiliyoruz. Bismillah-i Allah´u Ekber velillahi‘l hamd…. Uzun uzun dua ediyor hanım. Seni seviyorum diyebiliyorum sadece. İyi ki varsın… Bașka bir șey var mı?
Kâbe; masiva ile maveranın sınır çizgisi. Birincisi orada biterken ikincisi yine orada bașlıyor. Öteye geçebilecek miyim? Bütün yönler/kesret ona akıyor, geliyor, geliyor onda birleșiyor/vahdet. Bu vahdet deryasına karıșabilecek miyim? Mâna âleminin bașladığı nokta. Nokta sonsuzdur. Nokta.
Sayıları yüzleri așan peygamber Kâbe etrafına gömülü. Altınoluk altında Hz. Hacer anamız ve Hz. İsmail atamız. Hacer-i Esved ile Yemen köșesi ve Zemzem arasında 99 peygamber. Makam-ı İbrahim ile Safa kapısı arasında Nuh, Hud, Salih, Șuayp peygamberler. Safa ve Merve arasında 70 Nebi.
Kâbe´nin bulunduğu yer yukarıdan bakıldığında bir volkanın ağzını andırıyor. Abdullah b. Zübeyr Emevi ordusunun mancınıkla yıktığı Kâbe´yi yeniden yaptırırken, çalıșanlara ana temele kadar inmelerini emretmiș. Temel kazındıkça deve büyüklüğünde tașların yerleștirildiği zemine ulașılmıș, onları açma çalıșmaları sonuçsuz kalmıș. Çünkü tașların altında gelen yakıcı ve kavurucu hava akımı çalıșanların hayatını tehdit edecek boyuttaymıș.
* Temettu haccına niyetlendiğimizden önce Umre yapmamız gerek. Önce Tavaf. Her dilden, her renkten, her boydan, her enden, her türden, her cinsten….. dualar duydum. Sükût halindeyim. Dilim lâl. Arada bir kaldırıp bașımı cama bakıyorum. Sanki Sevgilim Siyah perdeyi aralayıp gösterecek kendini. Yalnız önümü görmekte zorlanıyorum.
(Devamı var)
Özay Arsklan / Almanya
ŞEHR-İ YÂRDAYIM
Gönül kafesinde bübül misali Feryâdı figânda ahüzardayım Aşk çölünde açan bir gül misali İrem bağlarında şehr-i yârdayım *** Sevda denizine yelken açalı Seyyahlar misâli sonsuz turdayım Dünyaya rest çekip serden geçeli Bilmem zarardayım bilmem kârdayım Çağlari dediler kuru çöllere Dört mevsim hazanda boran kardayım Sevdanla düşeli dilden dillere Medet ey sevdiğim başı dardayım
Aşık Çağlari –Muammer Çalar
BENDİM SEVGİLİM
O gece kundakta, yatarken başım
Yüzüme bakmadığın bendim sevgilim
Güzergâhlar kan çanağı, yalnız gözlerin
Kevser diye içtiğin bendim sevgilim
Hüznümle büyüttüm mor çiçekleri
Bir gün anlarsın eğer, kanarsa için
Kaldır başını, gömme kumlara
Kırlangıçsız kalır mavi göklerin
Mızrap dokununca üst perdelere
Yaralı gönlüme yayılır iniltilerin
Bir bir hatırlarım masum günahlarımı
Sen yoksan ne yaparım bu ıssız yerde
Salim Yüksel / Zaandam
EVLAT ACISI
Anası dertli dertli ağıt yakar,
Babasının feryadı arşa çıkar,
Bacısı gardası tabutunu tutar,
Kara toprak bağrına bastı Kubilayım,
Artık geçmez sensiz günüm ne ayım
Kara heberin tez duyuldu,
Dursun’un kolu kanadı kırıldı,
Dost ahbap boynuna sarıldı,...
kara toprak bağrına bastı Kubilayım,
artık geçmez sensiz günüm ne ayım
Cansız bedenini toprak aldı,
Seven herkesi derde saldı,
Ev sensiz harabe ıssız kaldı,
Kara toprak bağrına bastı Kubilayım,
Artık geçmez sensiz günüm ne ayım
Gözümün önüne geldin körpe kuzum,
Musalla taşına yattin güzel oğlum,
Bizi niye bıraktin canım yavrum?
Kara toprak bağrına bastı Kubilayım,
Artık geçmez sensiz günüm ne ayım
Dönen dünya başıma yıkıldı,
Sanki kurşun bağrıma sıkıldı,
Sevenlerin ardında bakakaldı,
Kara toprak bağrına bastı Kubilayım,
Artık geçmez sensiz günüm ne ayım
Bekir dünyam karardı söndü
Gönlüm yangın yerine döndü
Dün sağdı bu gün oğulu öldü
Kara toprak bağrına bastı Kubilayım,
Artık geçmez sensiz günüm ne ayım
Bekir Emirdoğan
Oğlum Mükremin’in yakın arkadaşı Dursun gardaşımın can paresi , Kubilay’ın aziz hatırası için yazılmıştır.
ZÜMRÜT GÖZLERİN
Ey kalbimin sevdiği, uzaklardan gözleme
Hasretini dokuma gönlümün gergefine
Ezelden müptelâyım tılsım kokan bir derde
Senin gülün açmadan yürümem ölüme
Yoksa bir masal mıdır dayanan umutlarım
Yoksa geri gelmez mi güzemli dualarım
Sıkı tut ki yüreğin çamura bulaşmasın
Sıkı tut ki gözyaşım al kana bulanmadın
Bakma öyle hercâî, incinir hayallerim
Neden böyle hummalı zümrüt, yeşil gözlerin?
Yoksa sen de mi düştün pençesine ateşin?
Ağına mı takıldın ölümcül bir kafesin?
Bak sana sunuyorum yıpranmaış kalbimi
Yırt, at! Karanlıkların ihanet peçesini
İsyankâr yollardayım bırakma ellerimi
Beraberce aşalım çilenin köprüsünü
Ben senin sırlarının kutsal bir hamalıyım
Tükenmeyen baharın deli sevdalısıyım
Yüreğinde yeşeren umudun meyvasıyım
Ayrılığın boynunu vuran hoyrat celladım.
Ayşe Reyhan / Almanya
