EY YAR

Söyle oradan gideyim

Desem ki yokluğuna doyamam

Al ateşini yüreğimin cehenneminden de

Görmeden yoluna bir daha öleyim

Acılarımın hükmü alın yazgımda

Hangi şiirin kuytusun da saklanayım

Sensiz geçen günleri düşsem ömrümden

Takvim yaprakları yaralı her günüm de

Hüznüm ele verecek beni sonsuz bir yokluğa sensizliğe

Bu yalnızlık var ya kalabalıkların ortasında kimsesizim

İşte eserin

Yüreğimin dikişlerini söküyor şimdi

Dinlediğim tüm şarkılar hüzün söylüyor

İnce İnce karlar yağıyor yüreğime

Yine pencereme kasvet döküyor

Gel gör ki eserinden birşey kalmadı geride

Ruhumun en yaralı yerinden

Sen diye umutsuzca sarıldıkça mısralara

Koskoca şu yaşanmış ömrümü

Şah damarından vuruyorlar sanki

Belki de yüzüme yağmurlar değer

Hasretini çekerim taaa ciğerlerime

Gecenin yanağına bir damla yaşım düşer

Ağlarım kimseler görmeden

Oysa ki bir hata düşüp

Yaşımdan çok sevmiştim seni

Ta ki yarım asırdan fazla gibi

Ah yar

Şimdi en acıklı ve yorgun kelimedir sevmek

Öyle yaralar açtın ki şu acılı bedenim de

Yarım asır da değil hiç geçmeyecek ömrüm de

Selma Demir Demir