Söyle oradan gideyim
Desem ki yokluğuna doyamam
Al ateşini yüreğimin cehenneminden de
Görmeden yoluna bir daha öleyim
Acılarımın hükmü alın yazgımda
Hangi şiirin kuytusun da saklanayım
Sensiz geçen günleri düşsem ömrümden
Takvim yaprakları yaralı her günüm de
Hüznüm ele verecek beni sonsuz bir yokluğa sensizliğe
Bu yalnızlık var ya kalabalıkların ortasında kimsesizim
İşte eserin
Yüreğimin dikişlerini söküyor şimdi
Dinlediğim tüm şarkılar hüzün söylüyor
İnce İnce karlar yağıyor yüreğime
Yine pencereme kasvet döküyor
Gel gör ki eserinden birşey kalmadı geride
Ruhumun en yaralı yerinden
Sen diye umutsuzca sarıldıkça mısralara
Koskoca şu yaşanmış ömrümü
Şah damarından vuruyorlar sanki
Belki de yüzüme yağmurlar değer
Hasretini çekerim taaa ciğerlerime
Gecenin yanağına bir damla yaşım düşer
Ağlarım kimseler görmeden
Oysa ki bir hata düşüp
Yaşımdan çok sevmiştim seni
Ta ki yarım asırdan fazla gibi
Ah yar
Şimdi en acıklı ve yorgun kelimedir sevmek
Öyle yaralar açtın ki şu acılı bedenim de
Yarım asır da değil hiç geçmeyecek ömrüm de
Selma Demir Demir
