Hollanda'da düzenlenen fuarlara yılda en az dört kez katılıyoruz. Özellikle Fuarim tarafından organize edilen etkinliklerde standımız yer alıyor. Bu fuarlar, hem okuyucularımızla yakın temas kurmak hem de hoş sohbetler gerçekleştirmek için mükemmel fırsatlar sunuyor. Ayrıca, Zekeriya Bey’in bize sağladığı büyük destekle bu etkinliklerde daha verimli bir şekilde yer alabiliyoruz. Kendilerine en içten teşekkürlerimi sunuyorum; bize sunabilecekleri en büyük katkıları hiç tereddüt etmeden bizlere sunuyorlar.
Bunların yanı sıra, birçok sanatçıyla tanışıyor, onları yakından tanıma şansı buluyor ya da daha önce tanıdıklarımızla yeniden bir araya geliyoruz. Türkiye’de belki de birçoğunun böyle fırsatları olmuyor. Hatta, yazarlar ve politikacılar açısından da söyleyebilirim ki, Avrupa’daki Türkler birçok imkana sahip.
Fuarım’ın ikinci ve son gününde iki değerli sanatçı konuğumuz davetli idi, Latif Doğan ve Mahmut Tuncer. Latife Doğan, kayınpederinin vefat haberini alarak, ne yazık ki havalimanından geri dönmek zorunda kaldı. Mahmut Tuncer ise, fuar akşamı bir konser verdi. Çok kalabalıktı beklentim üzerinde katılım oldu. Belkide benim dinlediğim bir sanatçı olmamasından öyle düşünmüş olabilirim. Mahmut Tuncer’i anlamakta zorlandım; yıllar önce Hollanda'ya gelmişti, bu ise ikinci gelişi. Konser öncesi kısa bir sohbet ettik, birlikte fotoğraf çektik. Dergimizle de bir fotoğraf çekmek istedik, ancak kabul etmedi. Buna rağmen, kendisini zorladığımız iddiasıyla organizasyona şikayette bulunmuş ve Platform’u görmek istemediğini belirtmiş. Neden böyle bir tavır sergilediğini gerçekten anlamadım. Biz de sonra biraz uzak durduk ve kısa çekimlerle yetindik.
Bu deneyim, şöhretin ya da kişiliğin bazı sanatçıları farklı bir dünyaya soktuğunu gösteriyor. Yani demem o ki, müziğini dinlediğiniz ya da filmlerini izlediğiniz sanatçılar, aslında görünüşteki gibi olmayabiliyor. Onların dünyası, çoğu zaman bambaşka.
