Neden Bu Yorgunluk Arkadaşım?
Bu yaz arkasına bakmadan, el ve kol sallamadan bir gülümseme de bırakmadan geldi de gitti.
Arkasında yaz yorgunluğu, yaz hikayeleri bırakmadan bizleri yorgun, bitkin, heyecansız bırakıp da gidiyor. Bu yaz, yaz yazlığını yapmadan gidiyor. Ne bahar, ne yaz, ne de güz olduğunu anlayamadan bizlere karşı mahçup, utangaç ve bir yaz heyecanı bırakmadan gidiyor.
Bu ne suskunluk, Her suskunluğun ardında bir heyecan, sevgi ve yeni umutlar vardır. Bu suskunluğumuz neden?. Umutsuzluk mu, korku mu ve olsa olsa çaresizlik. Kıtlık görmemiş bir nesiliz.
Her zaman yazıyorum. Bu nesıl savaş, kıtlık ve büyük doğal felaketler görmemiş bir nesil. Bir türlü yeni yaşam biçimini, eskisine rağmen dar ve az olanla yaşamayı kabul edemiyoruz.
Tabii ki keşke olmasaydı, keşke insanlık fakirine ve fakirlik içindeki 1 milyon 200 bin çocuğuna zaman ve para ayıra bilseydi. Şikayet kültüründen çok, geleceğe umut kültürüne ben ve benimle birlikte olanlar genelde şikayet kültüründen çok, var olan olanaklarla, yeni umutlarla yaşamak, geleceği ve çevreye yeni ışıklarla aydınlatabilmek gerek.
Karamsarlık, olumsuz yaşam kültürü var olan sorunumuz çözemiyor. Var olan imkanlarla, bir günde 8 saat değil, 12 saat çalışmak gerek. Olduğundan da daha toleranslı ve sevecen olmak yaşamda ruhumuzun en önemli gıdası olmalıdır.
Her ne kadar sessiz olsak, her ne kadar birbirimizi aramasak ta, yine sizlerin olduğunu bilmek, iyi dileklerle yaşamak bizleri gelecekte yeni bir toplumsal yaşamı yeniden inşa etmede umutlu kılmakta.
Umut ve yeni yeni umut olduğu sürece, geleceğe yine Güneşli günlerle uyanacağız, yine gelecekte sevgi ve saygı içinde, hep birlikte yaşayacağız.
Saygı ve sevgiler,
Nejat Sucu
