Zamanım çok, günlük yaşam refleks. Stres, telefon, e – mail, laptop ve insanların günlük sorunlarından 3500 km uzaktayım . Nevşehir’de yaz tatilindeyim.
50 yıl öncesinde 28 bin nüfusu olan Nevşehir bugün, 120 bin nüfuslu epeyce kalabalık bir şehir. Birkaç yüksek binanın yanında, eğri caddeleri ve estetik güzelliği olmayan bir Anadolu şehri. Eski o şehir merkezini kepez binaları ve o güzelim Kale etrafında, Türk, Türkmen, Ermeni ve Rum mahallelerini iyi koruyamadı Nevşehir.
Ana cadde üzerindeki en güzel binası olan, Eski Hükümet Konağı önündeki kaldırımda gözüme yaşı 60 ‘a yakın saçları kınalı, mavi mavi At boncuklu ve güllerle süslenmiş yemenisini başına sarmış sanki ben Orta Asyalıyım ve Anadolu kadınıyım dercesine bana bir Ana bakıyordu.
İlgimi çektiğini görmüş olmalı ki, oğlum bana bir lira verebilir misin diye masumca sordu. O anda, hiç tereddüt etmeden elimde kocaman kocaman Demir paraları, 4 tane 1 liraları avucuna bırakıverdim. Banknot 5 liradan bir Türk lirasına Gazete almıştım.
Birkaç saniye duraklamadan sonra oğlum dedi; “Kum diye tuttuğun Altın olsun”.
O günden bugüne, tabii ki her tuttuğum Kum Altın olmadı ama, neye heveslendiysem, ne gibi faaliyet ve çalışma içinde bulunduysam altından da kıymetli başarılar, güzellikler ve hizmetler nasip eyledi yüce Rabbim ve eylemekte.
Bu yüzyılın keşmekeşliğinde, kirliliğinde, egoların, paylaşım savaşlarında inancın ve rant savaşlarının olduğu bir dünyada tabii ki Mercan teyzenin kayıtsız ve şartsız, saf temiz dualarına ihtiyacımız var derim. Tabii ki görmesini, hissetmesini ve duaların anlamını ve değerini bilirsek. Güzel günler sizlerle olsun.
