Nevşehir ‘ín, Anadolu’nun bozkırlarından bir Kengel dikenin rüzgârın önünde savrulduğu gibi, bir baktım kendimi Hollanda’nın Doğusunda Almelo şehrinde buldum.
Yıllar önce Niğde Misli Ovası’ndan Kaymaklı Kasabası'nı aşarak Güvercinlik köyü ve Göre Kasabası'ndan geçen ve son özlemi Kızıl ırmağa dökülen sellerin, önüne kattığı bir Söğüt ağacı gibi, kökünden koparılıp gurbet ellerini kendi yurdu yapan ben.
Bir kenara tutunan o selvi ağacı gibidir Gurbet Hollanda’da, yeniden bir yaşam kurmak ve yeniden kök salıp etrafında o güçlü ve semiz ağaçlar gibi yaşam kavgasını devam ettirebilmek. Bir garip yolcuya gölge olabilmektir gurbet ellerinde. Gurbet insana hissetmeyi, düşünmeyi, gözlemlemeyi ve yazmayı da öğretir. Birde sende ve bende yazma damarı varsa rahmetli Hüseyin dayımın dediği gibi.
Söğüt ağacının tekrar serpilip ve göğermesi ve onun Sepet örülecek duruma gelmesi uzun yıllar istemez. Yerini ve suyunu severse bir yılda 2 – 3 metre boyunda sepet örülecek yeşillik ve tazelikte yaşam umutları ile göğerir. Bizim hikayemizde bir söğüt ağacı gibidir.
Kök salınan ülke Hollanda olunca
Ne istediğine ve kendini nasıl hissettiğine de bağlıdır. Hollanda’da kök salmak. Her kök salan, istenen verimi ve kaliteyi de bulamayabilir. Genel anlamıyla, her türlü ötekileştirme ve başkalaştırma olsa da, onlara ve bizlere benzemesek te, yine sunan sunulan olanaklar gayet uygun, eşitlik, tam paylaşma ve yer edinme ve kök salma mücadelemiz davanın başında olduğu gibi devam eder gider. Her bir yıl bir diğer yılı aratır, çünkü her yıl yeni yükselen bireysel, toplumsal çıtalarımıza tutunma, isteme ve onu koruma mücadelesidir.
Toprağını ve suyunu seven ağaç gibidir Gurbet
Bizim söğüt ağaçları gibi bir toprağını ve suyunu seversen, artık kök salmadan çok dal ve budak atarsın. Zamanla diğerleri gibi, o yaşam ormanında bende varım ve bende bizim ormanın bir dalıyım diyebilirsin.
Yaşam uyumlu ve mutlu olduğu sürece yarın doğacak bir Güneş gibi yeniden bizlerin yaşamlarında yeni umutlara yelken açacaktır.
Görede’ki diktiğim söğüt ağaçlarının yerinde yeller esiyordu
Evet, 44 yıl önce, Göre Kasabası’nda evimizin altında, Göre çayının kenarında 100 ‘den fazla ektiğim Kavak ve Selvi ağacının yerinde yeller esiyor. Nasıl desem, bizleri ne mal ne de mülk sahibi saymazlar. Bu aynı zamanda memlekette kökümüzün ve köklerimizin olmadığı anlamına da gelir.
Yine canlanan efkarı diyarım dağıldı
Saygıdeğer hanımefendiler ve beyefendiler. Nasıl olurda, geçen 42 yılda kimsenin yazmadığını, 42 bin kelimeyle bir araya getirmeye çalıştım.
Yine, bu akşam yeni yeni umutlarla yazımı bitiriyorum. Saygılarımla,
