Gurbet güzeldir, hoştur, giyimini, yemeni ve içmeni değiştirir. Güzel konuşmayı, şehirli gibi giyinmeyi ve yürümeyi öğretir. Velhasıl gurbet, bir yaşam biçimi olup bireyin gelişimine doğduğun topraklarda sahip olamayacağın olanaklarını sunar.
Gurbet, uzun yıllar önce Bakırköy´ün süslü caddelerinde, süslü ve asortik, frapan ve içini bulandıracak derecede ağır parfüm kokulu bir hanımım ayağına kazayla basan, bilmediği için özür dileyemeyen, utangaç Anadolu gencine, o kadına özür dilenmesi gerektiğini öğretendir Gurbet.
Gün batımı, gurbette olma, uzakta yaşama, sevdiklerine ulaşamama duygusu en üst duygusallığımızın ulaştığı en doruk noktadır. Çoğu zaman, o alışagelmiş yüzleri ve gözleri ararken bulamamadır.
Bazen de, o toprağa ilk düşen yağmur damlalarından sonra, o havadaki toprak kokusunu ararsın ama onu hissedemezsin, koklayamazsın ve göremezsin. Bazen de Nevşehir´de Ekmek fırınından aldığın o Tahinli simidin tadını dilinle damağın arasında ararsın ama bulamazsın.
Seni en çok, hüzünlü, karamsar, umutsuz, mutsuz ve melankolik kılan şey ise, gurbette gün bu akşamki gibi batımıdır.
Mutlu yaşayabilmektir Gurbet
Her ne kadar, binlercesi gibi, gün batımından sonra yeniden Güneş ‘in doğacağını bilerek, o geceye başlamak ve geleceğin yeniden daha güzel umut ve heyecanlarla doğacağını bilmektir Gurbet.
Velhasıl, bir Gurbet türküsüdür bu akşam, memleketten,3500 kilometreden uzak, sevdiklerinden hem uzak, hem çok yakında olmaktır gurbet elleri.
Ben benim gurbet hikayemi bir virüse ve bir gurbet mikrobuna benzetirim, Hiç içimizden çıkmayacak, sanki bir ömür onunla birlikte mutlu ve mutsuz olacağımız içimizden bir parçadır. Önemli olan onu güzelleştirip ve sevimli hale getirerek çevremizle birlikte uyum ve ahenk içinde mutlu yaşayabilmektir Gurbet. Onun içindir ki ben gurbetimi de sevdim.
