Benim de de Hollanda'ya Bir Göç Hikayem Var

Benim de de Hollanda'ya Bir Göç Hikayem Var

Nejat Mustafa

Yaşantımızda bazı tarihler vardır, onları unutmak mümkün değildir. Çok zaman bu tarihler çok da özel ve bilerek seçilmemiş olmakla birlikte, benim de Türkiye'den Hollanda'ya göç tarihim 8.8.80'dir.

Dikkatimi çeken, kendi yaşantımda yeni bir başlangıç olan bu tarihte üç tane sekiz olması. Yaşamda bana sekizler çok da anlam ifade etmese de, görünüşe göre yaşantımdaki başarının 6 ile 8 arasında olmasını hedefledim ve öyle olduğunu düşünüyorum.

Ne kadar başarılı olduğumu bilemeyiz, ama o yıllar göz açıp kapayıncaya kadar geçti gitti. Var olanla yetinmeye, sahip olunanla mutlu ve huzurlu olmaya ve daha güzeli için mücadele ile geçen uzun yıllar.

Göçmenlik duygusu

Tabii ki geldiğim yeri, özlemlerimi, sevgilerimi, edep ve etik değerleri ve sahip olunan aile, şehir ve ülke kültürünü unutmadan, Hollanda'nın güzel değer yargılarını birlikte harmanlayarak kendi bireysel kişiliğim ve kültürel kimliğimle iyi bir vatandaş olmaya çalıştım.

Her ne kadar başlangıçta kendi ülkem olmasa da zamanla, uyum ve toplumsal faaliyetler ve katılımlarla bir bakmışım Hollanda toplumunun bir parçası oluvermişiz. Ne kadar çok katılım ve olursa (meedoen en meetellen) bir o kadar toplumsal payımızın arttığını görmekteyiz.

Teslimiyet hiç olmadı

Biraz önce arabanın içinde, gün batımında ortaya çıkan kırmızı, pembe, mor ve sarı renk cümbüşünü görünce, evrende yaşananları, zulümleri, işkenceleri, hapisleri, gurbeti ve savaşları düşündüm. Batıya ve Hollanda'ya ulaşmak için çekilen çileler ve uzun yıllar mülteci kamplarında yaşamak zorunda kalanları düşündüm. Yaşantımız onlardan daha da mı zor diye kendi kendime sordum?

Gün batımında hep aklıma Nafiz Faruk Çamlıbel'in "Han Duvarları" şiirindeki bu dörtlük gelir;

"On yıl var ayrıyım Kınadağı'ndan

Baba ocağından yar kucağından

Bir çiçek dermeden sevgi bağından

Huduttan hududa atılmışım ben"

Yaşam çok zaman iki adım ileri, bir adım geridir. Her zorlukla, her daraldığımda teslimiyeti kabul etmeyerek, yeni çıkış yolları ve yeniden deneyerek yaşamı renkli, çeşitli, umutlu ve sevimli kılmaya çalıştım. Yarın içinde yeni umutlarım, yazacaklarım ve malzemelerim hala var. Kendim ve çevrem için kısmen başarılı olduysam, ne mutlu bana.

Sevgilerle.