Op internet woedt er al dagenlang een verhitte discussie over recente cijfers die geopenbaard zijn. Uit deze cijfers zou blijken dat er in het laatste jaar 26.000 kinderen uit hun gezin zijn genomen wegens uiteenlopende redenen zoals nalatigheid, kindermishandeling en/of kindermisbruik.
Drs. Armand Sağ
Op internet woedt er al dagenlang een verhitte discussie over recente cijfers die geopenbaard zijn. Uit deze cijfers zou blijken dat er in het laatste jaar 26.000 kinderen uit hun gezin zijn genomen wegens uiteenlopende redenen zoals nalatigheid, kindermishandeling en/of kindermisbruik.
Maar dat is nog niet eens het schokkende; ongeveer 6000 van de in totaal 26.000 kinderen zouden NederTurken zijn. Wat zo veel wil zeggen als: Nederlandse kinderen van Turkse komaf. Nog vreemder wordt het verhaal als men kijkt naar de ouders van die 6000 kinderen. Vrijwel allemaal hebben ze een verhaal dat hun kinderen onterecht bij hen zijn weggehaald en bewust in een Nederlands pleeggezin zijn gestopt.
Volgens de gedupeerde ouders probeert Nederland hiermee de 6000 kinderen bewust te assimileren tot de Nederlandse cultuur. Dit werd ook beweerd door de Turkse vice-premier Bekir Bozdağ die (met iets andere cijfers) ook dit probleem onder de aandacht bracht. Volgens Bozdağ waren er 4000 kinderen van Turkse komaf in Europa aan autochtone pleeggezinnen gegeven, met als doel het bekeren van die kinderen tot het christendom. Het verhaal krijgt een staartje als blijkt dat alle 6000 kinderen inderdaad naar Nederlandse pleeggezinnen zijn gegaan, met uitzondering van één kind dat naar een Boeddistisch-Surinaams-Pakistaans gezin is gegaan.
Zijn er dan helemaal geen Marokkaans-Nederlandse, Turks-Nederlandse, Grieks-Nederlandse, Italiaans-Nederlandse, Frans-Nederlandse of wat dan ook-multiculturele gezinnen die zich hebben opgegeven voor adoptie? Jawel, die zijn er wel. Er zijn grofweg 40 Turks-Nederlandse gezinnen die zich opgegeven hebben voor adoptie of als pleeggezin, maar alle 40 staan nog op de wachtlijst en hebben nog nooit een belletje gehad; laat staan dat één van die 40 gezinnen ooit een pleegkind of adoptiekind mocht krijgen.
Waarom zou je jezelf bijna afvragen? Is dit toeval? Dat zou best kunnen. Het zou kunnen dat die 40 gezinnen gebrekkig Nederlands praten en dus minder snel in aanmerking komen. Aan de andere kant is het nu zo dat er binnen de Turks-Nederlandse samenleving een sfeer is ontstaan dat men denkt dat Nederland willens en wetens de 6000 kinderen probeert te assimileren tot Nederlander of zelfs wil bekeren tot het christendom. De Turkse cultuur staat bol van de complottheorieën, een oud-ambassadeur van Nederland in Turkije noemde dat het ‘Sèvres-syndroom’. Sèvres was een verdrag uit 1919 waarbij Turkije opgedeeld zou worden onder meerdere landen en de inheemse bevolking (Turken) gedwongen geassimileerd zouden moeten worden. Een deel van het verdrag werd ook daadwerkelijk uitgevoerd toen de Britten Istanbul bezetten; ook Grieken, Italianen, Fransen, Russen, Armeniërs, Koerden en zelfs andere geallieerden hebben grote delen van Anatolië bezet c.q. een claim gelegd op een regio. Het heeft veel kwaad bloed gezet onder Turken, ook heeft het achterdochtigheid gecreëerd.
Wetende dat er momenteel veel frictie is, zou Nederland er juist goed aan hebben gedaan om symbolisch die 40 gezinnen ook een pleegkind te geven. Desnoods een ander kind van de ruim 26.000, maar het feit dat deze 40 gezinnen op de wachtlijst zijn gezet en er ruim 6000 kinderen bewust aan andere gezinnen zijn gegeven, doet men twijfelen aan de intenties.
Met 6000 kinderen blijkt namelijk dat er een groot probleem is binnen de Turks-Nederlandse samenleving: waarom is er zoveel sprake van nalatigheid binnen die specifieke gezinnen? Andere leden van dezelfde Turks-Nederlandse samenleving zouden juist kunnen bijdragen aan het oplossen van dit probleem. Nederland heeft met de multiculturele samenleving een parel binnen de maatschappij, maar lijkt zich hier niet van op de hoogte. Door middel van uitsluiting van de expert bij uitstek (namelijk de goed geïntegreerde Turkse Nederlander), loopt Nederland achter de feiten aan terwijl het probleem maar blijft aanmodderen. Aanmodderende problemen zorgen voor onvrede en wilde complotverhalen over Nederland dat gedwongen bekering zou willen afdwingen, binnen de Turks-Nederlandse samenleving. Dus waarom zoeken we niet naar een oplossing? Deze maand is dit mijn overpeinzing…
